υποτρόπιο

το / ὑποτρόπιος, -ον, ΝΑ

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το υποτρόπιο

πρόσθετη ξύλινη ή μεταλλική τρόπιδα, προσαρμοσμένη στην τρόπιδα τού πλοίου, κν. κόντρα καρίνα

αρχ.

αυτός που βρίσκεται κάτω από την τρόπιδα τού πλοίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. «εκ συναρπαγής» < φρ. ὑπό τρόπιν (< ὑπό + τρόπις, -εως «τρόπιδα, καρίνα πλοίου») + κατάλ. -ιος].